به گیتی به از مردمی کار نیست
پویش "#دلگرم_باش_ما_هم_کنار_شما_هستیم"
کارکنان و پرسنل حوزه سلامت و پزشکی در شرایط سختی قرار دارند. همه افرادی که وارد این حوزه می شوند از پیش می‌دانسته‌اند و یا در همان ابتدای دوران تحصیل خود متوجه می‌شوند که ایثار و فداکاری، یکی از لازمه‌های این حرفه است. اما این وضعیت پیش آمده کرونایی مقداری متفاوت است. وضعیت کرونایی در حال حاضر در کشور وضعیت فوق‌العاده ایجاد کرده است. در سه مورد ابتدایی ابتلا در کشور، یکی از آنها از متخصصین پزشکی بوده است. اکثر این پرسنل، آموزش‌های لازم را در خصوص این وضعیت‌ها یا دیده‌اند یا در این روزها به آنها اطلاعات لازم داده شده است. سال‌هاست این عزیزان برای ارتقاء سلامت مردم این مرز و بوم تلاش‌های فراوانی کرده‌اند و در همه مواردی که به آنها نیاز داشته‌ایم، کنارمان بوده‌اند. گفتنی است انتقاداتی به رفتارهای آنها بوده که این مسائل همیشه گفته شده است و شاید بی‌رحمانه‌ترین انتقادات به این صنف بوده است. اما چند درصد این جامعه نیاز به این انتقادات را ایجاد کرده‌اند. شاید بسیاری از ماها، ناب‌ترین تجارب اخلاقی را در زندگی در بستر بیماری از برخورد اخلاق‌مدارانه این پرسنل تجربه کرده‌ایم. بسیاری از آنها سال‌ها در بهترین ایام عمر خود، در دورترین نقاط روستایی بدون هیچ چشم‌داشتی در حال خدمت به بیماران آن منطقه هستند. خاطرات بسیار فراوانی از دوستان خود در خدمت در این مناطق دارم. بایستی این خدمات را از نزدیک دید و سپس قضاوت کرد. در بسیاری از درمانگاه‌های کشور، تسهیلات ابتدایی فقط برای آنها فراهم شده است. نگارنده به دلیل حضور خود در زمان سربازی در منطقه‌ای به نام "سربند" در استان مرکزی شاهد یکی از این ارائه خدمات در این مراکز بودم. در این منطقه هنوز ارتفاع بارش برف به بیش از چند متر در زمستان می‌رسد که در این فصل پزشکان با سایر پرسنل از دهگردشی روزانه در روستاهای صعب‌العبور تحت پوشش این منطقه غافل نمی‌شوند. جالب است از این دوستان خاطرات‌شان را در خدمت خود در این مناطق بشنوید، خاطرات متعددی از تصادفات در جاده‌های این روستاها، قطعی‌های فراوان برق و یا نبود نفت برای استفاده در بخاری‌ها در زمستان‌ها را بشنوید که در وقتی دیگر گوشه‌ای از آنها را بیان خواهم کرد. (خالی از لطف نیست بدانید که یکی از گردنه‌های این منطقه به دلیل چپ شدن ماشین درمانگاه در زمان مراجعت از دهگردشی، بین اهالی به نام گردنه دکتر ... می‌باشد).
اما حالا وقت، وقت دیگری است. این ماییم که باید کنار آنها باشیم. پرسنل سلامت در معرض مواجهه بیشتری این ویروس هستند و از طرفی خود را اخلاقاً موظف به ارائه خدمت تخصصی خود می‌دانند. آنها شاید مادر یا پدر کودکی باشند که پس از خروج از خانه با چشمان خیس کودک خود بدرقه می‌شوند که این کودک کلیپی از مادر پزشک و کودک چینی را مشاهده کرده است. آنها شاید همسری باشند که کلیپی از خداحافظی اشک آلود یک پزشک چینی با همسرش را دیده‌اند که آن پزشک به دلیل ابتلا به کرونا دیگر به خانواده‌اش برنگشت.
بسیاری از این عزیزان می‌شنویم که این ویروس را از پا در خواهیم آورد و این ماییم که غلبه خواهیم کرد. برای اینکه دلگرم‌تر در این ایام در این پیکار سخت و مهیب حضور یابند برای آنها دلگرمی باشیم. ببینیم چه می‌توانیم برای آنها انجام دهیم. اگر در بیمارستان یا درمانگاهی مراجعه می‌کنیم، می توانیم با یک "خسته نباشیدی" که تنور دل آنها را گرم می‌کند از آنها تقدیر کنیم. می‌شود با گلدان گلی از تمامی پرسنل آن مرکز به پاس پاسداری از سلامت مردم سپاس قدردانی کنیم و به یادگار روی کاغذی بر روی گلدان جمله زیر را بنویسیم.
پیشنهاد حقیر، راه‌اندازی پویشی به نام "#دلگرم_باش_ما_هم_کنار_شما_هستیم" می‌باشد. جامعه ایرانی به اندازه کافی از دوقطبی‌های بی‌سرانجام خود آسیب دیده است. ویروس کرونا، ویروسی است که قوانین خود را دارد. برای هر شرایطی برنامه دارد، خیلی هم برای این خصم تازه‌وارد، وضعیت افراد تفاوتی نمی‌کند؛ اینکه از چه وضعیت اقتصادی یا طبقه‌ای هستیم، اینکه طرفدار چه حزب و گروهی هستیم و اینکه آیا رای داده ایم یا خیر و ده‌ها و صدها اگرهایی که دوقطبی‌های برای مردم سرزمینم ایجاد کرده است. پرسنل حوزه سلامت، در حال حاضر سربازان این مملکت هستند. سربازانی که در خط مقدم در حال خدمت هستند.
بیایید کنار آنها باشیم.
مجید طاهری- اولین دانش‌آموخته دکترای جامعه شناسی پزشکی
مرکز تحقیقات اخلاق و حقوق پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی