امسال در شرایطی هفتاد و دومین سالگرد تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر را با شعار " بهبودی بهتر؛ ایستادگی برای حقوق بشر" گرامی می داریم که مسیر طولانی تا رعایت احترام به حقوق بشر فارغ از رنگ٬ نژاد، زبان٬ جنسیت و مذهب در پیش داریم.
با وجود پذیرش حداکثری اعلامیه جهانی حقوق بشر توسط کشورها، شاهد نقض گسترده، فاحش و سیستماتیک حقوق بسیاری از انسانها به واسطه دولت هایی هستیم که افراطی گری و خشونت طلبی را تحت لوای ترویج و ارتقا حقوق بشر پیش می برند. ترویج اسلام ستیزی، تروریسم، جنگ افروزی در خاورمیانه و اعمال تحریم های قهری یکجانبه ازجمله این اقدامات است.
متاسفانه روزانه شمار زیادی از انسانها در نقاط مختلف جهان از جمله کشورهای در حال توسعه از سو تغذیه، عدم وجود خدمات درمانی و بهداشتی، آوارگی و بیکاری رنج می برند و بعضا جان خود را از دست می دهند.
متولیان تدوین اعلامیه جهانی حقوق بشر، هدف اصلی خود را احترام به کرامت انسانی عنوان کردند که متاسفانه با وجود گذشت هفت دهه هنوز جایگاه مطلوب خود را پیدا نکرده و به ابزاری سیاسی در دست آمریکا، اسراییل و همدستانش برای نیل به اهداف شوم خود تبدیل شده است.
سرتیتر تکراری اخبار در خاورمیانه ترور، جنگ و کشتار غیر نظامیان به ویژه کودکان و زنان بی گناه است. کودکان مظلوم و بی گناه یمن و سوریه،ماهیت پلید حقوق بشر غربی را با گوشت و پوست خود لمس کرده اند.
کمی به عقب تر برمی گردیم ...
کودکان ایرانی نیز از گزند این نوع حقوق بشر آمریکایی مصون نیستند، کودکان سرطانی و مبتلا به بیماری پروانه ای . دانشمندان هسته ای ما هدف حملات تروریستی قرار می گیرند.
همه این فجایع در حالی است که جهان در کنار مشکلات دیگر با پاندمی کرونا دست و پنجه نرم می کند و سازمان ملل مبارزه با آن را بدون مشارکت و همکاری همگانی میسر نمی داند، و در این میان همانطور که گزارشگر ویژه سازمان ملل نیز در گزارش اخیر خود اشاره کرده، کشورمان به دلیل تحریم های ظالمانه در تامین داروهای ضروری با مشکلات متعددی مواجه است و طبیعتا با این نوع نگرش از دسترسی به واکسن کرونا نیز محروم خواهد بود.
حقوق بشر مرز و زمان و مکان نمی شناسد همه کشورها و دولت ها از جمله جمهوری اسلامی ایران مکلف به اجرای آنند. آنچه بیش از پیش توجه جامعه جهانی را بخود معطوف داشته نقض گسترده و سیستماتیک حقوق بشر توسط برخی دولت هاست. تا زمانی که به اجرای حقوق بشر گزینشی و ابزاری نگریسته شود امیدی به تحول در این حوزه ها نیست به همین دلیل همواره بر این نکته تاکید می ورزیم.
به امید روزی که حقوق بشر دیگر ابزاری در دست کشورهای غربی نباشد و داعیه داران صلح و امنیت جهانی، تامین منافع مالی خود از فروش اسلحه را به پای اقدامات مثبت جهت ترویج و ارتقا حقوق بشر ننویسند و حمایت از آزادی بیان را توجیهی برای توهین به مقدسات مذهبی ادیان ندانند و احترام به حقوق بشر که در حقیقت پاسداشت کرامت انسانی است فارغ از نگاه های ابزارانگارانه محقق شود.

روابط اتحادیه انجمن‌های علمي گروه حقوق ایران